Mijn werk : Luister
Vannacht was ik in de studio van Radio 1, op het mij zo bekende tijdstip… Tussen 0.00 en 1.00 uur ’s nachts. Jarenlang werkte ik bij het radioprogramma Casa Luna, dat op hetzelfde tijdstip werd uitgezonden. Casa Luna. Een merk. Een begrip. Een grote liefde.
Altijd zat ik aan de andere kant van het glas, naast de technicus, de boel te organiseren en te regisseren. Nu moest ik de regie uit handen geven aan de programmamakers van de opvolgers van Casa Luna, Nooit Meer Slapen.
Het was trouwens een hele bedoening. Ik werd uitgenodigd door Sofoula, toen moest ik dingen opsturen naar Maike, ter voorbereiding van de uitzending werd ik gebeld door Anita - maar uiteindelijk ging ik praten met Anton.
Nu dus eens aan die ene kant van het glas.
Anton stelde goeie vragen, al zouden die - zo weet ik uit eigen ervaring - ingefluisterd kunnen zijn door Maike, of door Anita. Of misschien had Sofoula er zelfs de hand in, ook ik weet het niet.
Dat is de magie van de radio. Je hoort een gesprek, soms zelfs een mooi gesprek. Maar wat er allemaal omheen gebeurt... dat hoef je allemaal niet te weten.
Terugluisteren? Dat kan hier.
Van de eigen failliete regering kan het Oekraïense leger nauwelijks steun verwachten. Dat komt grotendeels van de bevolking zelf. Duizenden vrijwilligers zijn actief aan het front, en de bevolking voorziet de soldaten van voedsel en spullen. Opvallend: de meeste vrijwilligers zijn academici of ondernemers, die ook betrokken waren bij de Maidan Revolutie eerder dit jaar. Zij wagen nu opnieuw hun leven door tegen de separatisten te vechten. Maar ook tonen zij strijdlust richting Kiev: als de regering daar nu niet hervormt, hebben zij een groot probleem, waarschuwen ze…Vanavond in Bureau Buitenland een reportage van mij, over al die hoogopgeleide vrijwilligers dichtbij het front in het oosten van Oekraïne. Luister!
reacties (8) 
Vanavond was ik te gast bij het Radio 1 programma Reporter Radio op Radio 1. Deze zomer wijden zij een serie aan journalistiek in het buitenland, en Oekraïne is een van die landen. Mijn onderzoek naar de journalistiek in Oekraïne deed ik voor hen.
Ik ging eerst langs bij mediabedrijf Mediaport in Charkov. Een bijzondere redactie met bijzondere journalisten. Zij bedachten een manier om onafhankelijk van oligarchen hun werk te doen. Via crowdfunding, samenwerking met buitenlandse mediaberdrijven en eigen financiering tuigde de initiatiefnemer, Zurab Alasania, een onafhankelijke nieuwswebsite op, die al ruim tien jaar een luis in de pels is van de regionale overheid in Charkov.
Ook ging ik op bezoek bij Yevhen Fedchenko, oud-oorlogsverslaggever en nu hoofd van de opleiding journalistiek in Kyiv. Hij richtte onlangs de website StopFake op, waarmee hij de waarheid achter foto's, filmpjes en reportages over de oorlog in Oost-Oekraïne tracht te achterhalen. Ook Yevhen was heel open over de manier waarop hij werkt, en hoe moeilijk - onmogelijk? - het is om onafhankelijk te blijven als journalist als er oorlog is in je eigen land.
Mijn reportages over Mediaport, Hromadske TV en StopFake zijn nu te beluisteren. In de uitzending was naast ikzelf ook journalist Hans de Vreij te gast, voormalig correspondent in Joegoslavie die het conflict in Oekraïne op de voet volgt.
Luister de uitzending.
Uiteindelijk gaat het niet om democratie, maar om vrijheid, realiseerde ik me ’s avonds in het parkje aan de zuidkant van Kontraktova Plosja.
Voor de hoeven van het paard van Kozakkenleider Konasjewitsj zat een bandje te spelen. Smalle, gespierde jongens met onblote bovenlijven jongleerden met fakkels. Meisjes dansten op de muziek. Jonge toeschouwers dromden samen met bier en sigaretten, al bleven ze wat op een afstandje.
Pas bij een van z’n laatste nummers kreeg de zanger vat op het publiek. In zijn refrein, dat al enige malen had geklonken, bracht hij plots een kleine wijziging aan. “Oi-o, oi-o, oi-o, Poetin Goejlo.” (Poetin lul) Onmiddellijk werd er gejoeld en geklapt, de muziek zoog de mensen naar het parkje toe. Een windvlaag van uitdagend patriottisme woei door de straten van Kyiv.
Ik kon het zien aan hun gezichten: de mensen zijn ervan overtuigd geraakt dat Poetin bang is voor hun vrijheid.
Twee dagen lang warme woorden in Warschau. Wat willen Polen en Oekraïne van Obama en wat heeft de Amerikaanse president te bieden? Luister naar m’n verslagje in het Radio 1 programma Bureau Buitenland.
reacties (6) 
Het lijkt inmiddels al zo lang geleden. Euromaidan. Het begint eind november en ik ben erbij. De bezetting van het plein is een vreemde mix van oproer, carnaval en bittere ernst. Er zijn concerten van populaire bands, de mis wordt opgedragen, er zijn vurige politieke toespraken. Maar pas als ik echt met mensen in gesprek ga, zie ik dat de bezetting van het plein slechts symbolisch is. De echte strijd voeren zij met de rector of de baas. De demonstranten zetten hun toekomst op het spel, en kunnen niet meer terug. Hoe stervenskoud het ook is, zij blijven tot zij hun doelen hebben bereikt. Luister.
reacties (96) 
Vanaf 2010 - 2014 hield ik de blog Standplaats Lemberg bij. Voor mij als radiomaker de eerste stappen op het schrijversvlak. Sindsdien ben ik niet meer opgehouden.
De posts gaan vooral over de stad Lviv en West-Oekraïne. Voor mij persoonlijk is het een waardevol document, en ik raad met name de (potentiële) Lviv-liefhebber aan erdoorheen te struinen!
Samen met documentair fotograaf Dolph Kessler werk ik aan een fotoboek over Lviv.
Ik schrijf daarin een essay over de geschiedenis van deze stad in West-Oekraïne. De gebouwen bleven staan, maar de inwoners werden verdreven en vermoord. Het boek komt uit in september.