Hoe dat gaat?
Dat zal ik u vertellen.
Ik stommel de trappen af, loop een kwartiertje naar treinstation Kraków Główny, geef mijn kaartje aan de conducteur, die “спасибо” (Russisch), “Дякую” (Oekraïens) of “Dziękuję” (Pools) zegt, zoek m’n coupeetje op - drie bedjes boven elkaar, meestal één, soms twee bezet door anderen - maak kennis met de omringende reizigers (nu een Lvivse grootvader met kleinzoon die samen op vakantie waren), trek m'n spijkerbroek uit, m'n joggingbroek aan, check nog even mijn telefoon voor de laatste berichtjes - nee, geen wifi, lekker rustig - dan dein ik langzaam in slaap, wordt vervolgens twee keer gewekt, om 03.00 uur door de Poolse douane, “coś do oclenia?”, en om 04.00 uur door de Oekraïense douane, “куда идти?”, dan dommel ik soms nog wat, maar dan is het al licht…
En dan ben ik in Lviv.
Zo gaat dat.