Misschien houdt Floris wel meer van de brede prospekt, waar de mens zichzelf verliest. Van eindeloze vlakten, geplaveid om op te marcheren. Zelf dwaal ik liever door kronkelige steegjes, slenter over de oude keien van het marktplein - daar waar de burger elkaar ontmoet en handel drijft. In Oekraine zien we zowel Sovjet-Unie als Midden-Europa terug. Wat Floris en ik delen is de fascinatie voor de levensverhalen van de mensen die we ontmoeten. Er werd met hen gesold en gesleept. Om de Sovjetidealen te verwezenlijken, moesten hele groepen mensen verhuizen of verdwijnen. Velen reisden hun idealen achterna, velen verhuisden omdat het moest, velen vertrokken om nooit meer terug te keren. Samen besloten we een paar van deze verhalen op te tekenen voor De Correspondent, om te laten zien hoe verschillend de bewoners terugkijken op het Sovjetverleden. Lees het stuk van Floris Akkerman en mij voor De Correspondent